Hoe stoppen we de opwarming van de aarde?


 
 

Verhoging CO2 absorptie door fytoplankton in oceanen

Onze oceanen zitten vol met fytoplankton. Dit is plantaardige plankton; miljoene zeer kleine planten in de zee. Zij zijn essentieel voor het ecosysteem in de zee, omdat zij daar het begin van voedselketen vormen. Het fytoplankton is niet zichtbaar met het blote oog, maar wel vanuit de ruimte. Satellietbeelden tonen groene gebieden in het water langs de kust. Dit is fytoplankton van honderden kilometers lang.

Net zoals bomen, maken zij gebruik van fotosynthese. Zij houden zichzelf in leven door zonlicht en door co2 uit het water te halen. Daarbij laten zij zuurstof achter. Wanneer ze dood gaan, zinken zij naar de bodem van de zee en nemen ze het koolstof met hen mee.

Hoe meer van deze plantjes er zijn, des te meer co2 wordt er uit de lucht gehaald. Op die manier wordt de opwarming van de aarde tegengegaan.

Er zijn echter gebieden waar weinig of geen fytoplankton is. Een geleerde is daarom op het idee gekomen om ureum (één van de componenten van urine) toe te voegen aan oceaangebieden met een gebrek aan fytoplankton. Ureum is een stikstof-rijke meststof die planten helpt groeien. Het toevoegen van deze stof in de delen van de zee zonder fytoplankton, zal deze gebieden veranderen in een fytoplankton rijk gebied. Daardoor zal er meer co2 uit de lucht gehaald worden en dus kan het meehelpen het broeikaseffect te bestrijden.

De professor kwam op het idee om voedingsstoffen aan de oceaan toe te voegen door een overstroming. Wanneer rivieren uit hun oevers barsten en landbouwgrond overstroomt, worden de voedingsmiddelen op het land weggespoeld en komen in de zee terecht.

Door de gevolgen van regenval in de haven van Sydney te bestuderen, ontdekte hij dat toen het regende, er meer voedingsmiddelen in de haven kwamen en dus ook een verhoging van fytoplankton aantallen. Toen het daarna weer minder ging regenen, verminderden de aantallen weer.

Dit was niet de eerste keer dat de effecten van fytoplankton onderzocht werden. In 1995 bestudeerde een team van Amerikaanse oceanografen een gebied ten zuidwesten van de Galapagos Eilanden, waar weinig plankton was. De onderzoekers wilden de theorie testen dat dit gebied één essentieel voedingsmiddel miste: ijzer. Daarom voegden zij een halve ton ijzer toe aan de zee. Al snel ging het plankton groeien en de oceaan werd groen. Aan het eind van het experiment berekende de wetenschappers dat het kleine gebied van onlangs bevrucht fytoplankton een extra 7.000 ton Co2 had geabsorbeerd. Dit staat gelijk aan de fotosynthese van 2.000 bomen.

Vloeibare stikstof
Maar er is er een probleem met ijzerbemesting. Tachtig procent van de oceaan reageert er niet op omdat er reeds genoeg is, vooral rond de kust. Het was daarom nodig voedingsmiddelen te vinden die wel overal werken en bovendien goedkoop en gemakkelijk beschikbaar zijn.

Net zoals ijzer is ook stikstof een van de voedingsmiddelen die plankton doet groeien. Het moet echter wel in een vorm zijn die de zee-organismen kunnen verwerken. De oplossing van de professor is vloeibare ureum, zodat het makkelijk verspreid. Volgens het plan zouden er pijpleidingen van een stikstoffabriek in de oceaan uitkomen en zouden er grote hoeveelheden ureum in de oceaan worden gepompt.

Onbekende gevolgen
Grote hoeveelheden voedingsmiddelen toevoegen aan de oceaan, heeft echter niet altijd een gunstig effect. Als er teveel plankton is, komen er ook meer bacteriën. Dit heeft als gevolg dat er minder zuurstof in het water zit en resulteert in de dood van ander maritiem leven. Het ureumplan zou slechts werken in die gebieden waar op dat moment niet veel plankton is. Het is dus belangrijk het niet in andere gebieden te doen.

Mocht men niet tevreden zijn met het resultaat, dan kan de 'kraan' altijd nog worden dichtgedraaid. Net als bij irrigatie, zal het plankton gewoon sterven wanneer de mens stopt voedingsstoffen toe te voegen.

Daarnaast is er de vraag wat voor gevolgen er nog meer zijn. Het is ten slotte inmenging met ecosystemen die over miljoenen jaren een natuurlijk evenwicht hebben gevonden. Maar onderzoek is daarom nog nodig.





 
 
 
  Berrens Web Design