Een zwavelscherm om zonnestralen tegen te houden

Een Nederlandse professor heeft ook een idee om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Het gaat hier om een Nobelprijswinnaar, die de prijs won voor het helpen verklaren hoe de ozonlaag wordt gevormd. Mede door het resultaat van zijn werk namen overheden wereldwijd actie door het verbieden van CFK's. Deze chemische stoffen die met name in koelkasten zaten, verdunden de ozonlaag boven Antartica. Dat is dus nu gestopt.

Deze chemieprofessor heeft nu een idee waarmee de opwarming van de aarde kan worden verminderd. Hij gelooft dat zwaveldeeltjes, zoals die ook bij vulkaanuitbarstingen loskomen, dienst kunnen doen als natuurlijk koelapparaat. Namelijk door een hele grote deken te creëren die de stralen van de zon tegenhoudt, waardoor ze de aarde niet kunnen bereiken.

In 1991 was er een massieve vulkaan uitbarsting in Zuidoost-Azië. Hierbij kwam ongeveer 10 miljoen ton zwavel in de stratosfeer (de tweede laag van de atmosfeer) op ongeveer 1040km boven de oppervlakte van de aarde. Wetenschappers konden toen meten hoeveel zwaveldioxyde in de stratosfeer kwam, waar het precies terecht kwam en wat er wanneer mee gebeurde.

Na de "injektie" van de zwaveldeeltjes op grote hoogte boven de aarde, begon het zich rond onze planeet te bewegen. Mee met de luchtstromen. Eerst in oost- en westelijke richting, en na verloop van tijd ook in noord- en zuidelijke richting. Ongeveer een jaar nadat de oorspronkelijke verontreinigende stoffen in de stratosfeer kwamen, waren ze redelijk gelijkmatig boven de wereld uitgespreid.

De zwaveldeeltjes zorgden ervoor dat de zonnestralen voor een klein gedeelte werden tegengehouden. Daardoor verminderde de temperatuur op aarde voor twee jaar met gemiddeld 0,6 graden. Dat de vulkaanuitbarsting vlak bij de evenaar plaatsvond, maakte het het perfecte model voor het verklaren van hoe de zwavel de opwarming van de aarde kon verminderen.

We kunnen echter niet op nieuwe vulkaanuitbarstingen wachten om de temperatuur weer te laten dalen. Daarom heeft de professor een controversieel plan: de gevolgen van vulkaan uitbarstingen nabootsen en zo een kunstmatig zwavelscherm in de hemel creëren. Dit wil hij doen door honderden raketten met zwavel te vullen en die in de stratosfeer lanceren en dan de zwavel los te laten.

de bijwerkingen
Helaas zijn er wel wat nadelige gevolgen. Allerkeerst komt er heel wat co2 vrij bij het afvuren van de raketten. Daarnaast is het bekend dat zwavel bij lage hoogten binnen de atmosfeer van de aarde heel wat schade kan aanbrengen. Sinds het begin van de industriële revolutie, meer dan 200 jaar geleden, is er meer dan een triljoen ton koolstofdioxide door de verbranding van fossiele brandstoffen in de atmosfeer gekomen, tesamen met zwavel. Tijdens de jaren 50 stierven duizenden mensen door ademhalingsziekte. Het veroorzaakte ook zure regen en had verwoestende gevolgen voor planten en dieren. Om dit te bestrijden werden in auto's en fabrieken filters geplaatst om de zwavelemissies te verminderen. Ironisch genoeg hielp de vervuiling van de fabrieken mee om ons te beschermen tegen de zon. Door de filters verminderde dit.

Er is dus een paradox: men wil het milieu schoonmaken omdat de vervuling ongezond is, maar de verontreiniging koelt ook de aarde door zonnestralen de ruimte in te wijzen. Uiteraard wil de professor dit vermijden bij de uitvoer van zijn plan. Dit wil hij doen door de zwavel als het ware op grote hoogte in de atmosfeer te spuiten. Desalniettemin zijn de gevolgen van het achterlaten van grote hoeveelheden zwavel in de atmosfeer onbekend. De ozonlaag zou er bijvoorbeeld door aangetast kunnen worden.

Hoe dan ook, de professor gelooft dat de opwarming van de aarde een heel groot gevaar voor ons is. Binnen 30 jaar verwacht hij zulke kritieke niveaus, dat er een radicale stategie nodig zal zijn. Daarom vindt hij dat men zijn plan minstens moeten testen, zo dat we weten wat de risico's zouden kunnen zijn.